Last-marde, la 19-an de ĉi tiu monato septembro, nia babilejo Grupo Esperanto Valencia ĉe la socia reto Whatsapp ricevis ĉi-tiun malgajan ŭacapan mesaĝon senditan de Alicia, esperantistino kaj edzino de nia kunulo Aŭgusto Casquero:

Raúl estis la unua valencia E-isto kiu reagis sendante bildo-ikoneton montrantan bedaŭron, kaj poste multe da aliaj partoprenantoj je nia Ŭacapa Grupeto sendis mesaĝetojn pri tiu tute ne atendita novaĵo.

Sabate matene, la familio –edzino Alicia kaj du filoj- okazigis Diservon ĉe Tanatorio Campanar kaj poste okazis la forbruligo de nia mortinta amiko, ĉi-foje en la Krematorejo de la Tombejo de Valencia. Multaj valenciaj E-istoj ĉeestis tiujn du eventojn, honore kaj memore de nia kara kunulo kaj samideano. Rememorante, tiu Meso estis ĉeestita de multaj amikoj de Aŭgusto, inter kiuj mi povus nomi Dennis, Jaŭ, Rosa, Eduardo, Ramón Diago, Araceli, Luis, Raúl, Ana Montesinos, …, kaj multaj aliaj.

Bedaŭrinde, jam kvar bonegaj valenciaj E-istoj forpasis dum la lastaj jaroj: Rafael Peris, José Sempere, Pascual Pont kaj nun Aŭgusto Casquero. Peris ĉeestis multege da kongresoj pri Esperanto por fervojistoj, Sempere prezidentis nian Grupon dum multaj jaroj, Pont estis kutima klera preleganto en niaj kongresetoj, kaj Casquero estis senlaca organizanto de eventoj, li eĉ organizis la Universalan Kongreson de 1993 en Valencia.

Nia Grupo vizitis Aŭguston lastfoje antaŭ kelkaj jaroj, iomete antaŭe de la pandemio, kaj ni pasigis agrablan posttagmezon parolante kun li kaj Alicia. Poste, okaze de Esperanto evento en la Oficiala Lernejo pri Lingvoj, ni renkontiĝis kun Alicia kaj la fratino de Aŭgusto, babilante dum kelkaj minutoj, sed Aŭgusto jam ne fartis tro bone. Aŭgusto Casquero de la Cruz, ripozu pace

Jen kelkaj fotoj pri Aŭgusto:

Jen la tria artikolo pri tiu interesa afero:

Jen la dua artikolo pri E-o kaj Ŝako, kiu postas la jam publikigitan de mi artikolon last-sabate. Kiel la unua, ĝi enhavas kelkajn ekranaĵojn apartenantajn al mia vasta lumbildaro pri tiu interesega afero

Ĉi-tie komenciĝas serio da artikoletoj pri kiel ludi ŜAKON (ankaŭ oni povus uzi la vorton ŜAKLUDON) per E-o, tio estas, uzante E-ajn vortojn por ĉiu tempo-fazo (malfermo –> mez-matĉo –> fin-matĉo) de ŝak-matĉo.

Por plenumi tiun taskon, mi montros al vi, lumbildon post lumbildo, prezentaĵon kies lumbildoj provas krei en la menso de la leganto malgrandan bildon pri tiu scienca, sporta, arta ludo.

Jen la unuaj ekranaĵoj kiuj montras la du unuajn lumbildojn:

Carta de Humphrey Tonkin:

Se acerca el 26 de julio, Día Internacional del Esperanto. ¡Hay que planificarlo ahora!

¿Qué harás ese día?

Definitivamente informaré a mis amigos que no son esperantistas que es un día especial en el calendario esperantista: el día de 1887 cuando Zamenhof publicó un pequeño folleto que presentó por primera vez el esperanto al mundo. No les impondré el esperanto,pero presentará una solución a los problemas del mundo, pero mencionaré algunos desarrollos recientes. Por ejemplo: quizás el hecho de que el próximo año tengamos un congreso en África, donde el esperanto poco a poco va acumulando adeptos y usuarios. O quizás el hecho de que miles de personas usan Esperanto en redes sociales; o cantar en este idioma, incluso en coros internacionales; o leer en el idioma; o enseñarselo a otras personas

Entre mis amigos, espero que haya uno o dos políticos locales, maestros o personas que viajen internacionalmente.

Tal vez incluso me comunique con nuestro alcalde, o envíe un mensaje a nuestro senador o miembro del parlamento, o me comunique con un sacerdote local. Tal vez lo haga ahora, para advertirles que pronto llegará el Día del Esperanto.

No imponer, sino informar. No para convencer inmediatamente sino para interesar. No para demostrar que los esperantohablantes son extraños, sino para demostrar que son sabios, que están bien informados sobre el mundo, que trabajan por el entendimiento entre las personas.

Por otro lado, si trabajar para comprender es extraño, llámame bicho raro…

Tal vez les mencione que pronto iré a un congreso de Esperanto en Italia, donde toda la gente hablará el mismo idioma. Podría mentir que siempre logramos mucho en nuestros congresos, o al menos hacerme una nota para trabajar más diligentemente para lograr mucho en Turín, aunque solo sea para demostrar que con un lenguaje común es posible lograr mucho, y prepararme para el congreso del próximo año.

Tal vez incluso me tome una copa de vino en honor a la lengua y su creador… Pero solo después de un pequeño esfuerzo, para que esa copa se convierta en una compensación, no en un escape.

Por supuesto, enviaré buenos deseos a mis amigos esperantistas, con los que suelo contactar en vacaciones (en Navidad, por ejemplo). Les agradeceré su trabajo por el Esperanto; les recordará que no están trabajando de forma aislada; les alentaré a hacer más, prometeré hacer más yo mismo.

Comprende: si queremos que el mundo celebre el Día del Esperanto, empecemos por nosotros mismos. Estemos orgullosos de nuestro Esperanto, pero sabiamente, con dignidad, con convicción.

¡Feliz Día del Esperanto! ¡Mundo feliz!
Humphrey Tonkin
Director del equipo de la Asociación Universal de Esperanto en
Naciones Unidas. Nueva York

Por fin tenemos el tan deseado cartel:

En el antiguo aparecía el teléfono anterior, y no aparecía nuestra web.

Esperamos multiplicar por 1000 el número de interesados en nuestra asociación 🙂